Assalamualaikum...
Entry ini dah lama nak publish tapi tak siap-siap sebabnya terlalu sibuk dengan kerja....
Kadang-kadang terasa sungguh seduh dengan anak muda zaman sekarang....
Terbaca dekat fb yang ceritanya si anak yang masuk universiti tapi masih minta duit dekat ibu ayah hanya untuk enjoy...
Laju je gugur air mata saya...kesian dekat mak dan ayah nya....
Saya masih ingat lagi ketika saya masih belajar dekat universiti....
Saya bersyukur kerana dapat biasiswa....duit saya terlebih cukup...
Tapi siapa cakap kalau belajar dekat uitm atau pliteknik...duit ptptn tak cukup? sebenarnya cukup....cuma kita sahaja yang buat tak cukup....
Saya orang susah....ayah kerja tukang...mak pulak jual kuih.....memang kehidupan kami sekeluarga memang susah....kais pagi makan pagi kais petang makan petang...memang susah....kalau nak cerita panjang pun tak habis....memang menangis kalau dikenang-kenang kembali...sebab itu saya belajar untuk berjaya...
Sebelum masuk universiti...saya tanya adik saya...apa tujuan kamu masuk universiti? kalau sekadar untuk enjoy lupa kan sahaja hasrat kamu...cari kerja terus....tak payah beban kan duit dengan pinjaman PTPTN....dan menyusahkan kedua orang tua.....universiti bukan tempat bercinta tapi tempat belajar...
Bercinta entah kemana....habiskan duit sahaja...pointer entah ke mana....baik cari kerja bina kerjaya....
Sedih sebenarnya....bila anak muda banyak ambil kesempatan dekat ibu ayah...minta duit.....tapi enjoy yang lebih....
Duit sebenarnya cukup...kalau pinjam PTPTN....semasa ijazah....dapat rm3500....bayar yuran balance ada rm 2900 bahagi dengan 5 bulan ,setiap bulan ada lagi rm580...mana tak cukupnya...
kalau tak cukup cuti semesta pergi lah buat kerja part time,terlebih cukup.....
Sebabnya tak cukup duit disebabkan sikap kita sebenarnya...
-Masih lagi belajar tapi mewahnya...makan dekat restoran makanan segera...Mcd lah Kfc lah....kaya sangat...
-Bergayut dengan bf @ gf sampai bil bulanan mencecah rm200 hingga rm300...
-Pakai handset mahal...bertukar setiap kali keluaran terbaru...
-Pakaian berjenama....nak yang ada branded sahaja....
-Keluar pergi bercuti...dekat cameron lah...dekat langkawi lah....
-Besday bf @ gf beli lah hadiah mahal-mahal...
Sedih sebenarnya.....
Ketika belajar dulu.....Alhamdulillah sebenarnya rezeki saya murah...setiap kali dapat sahaja duit biasiswa....saya akan spend duit untuk bagi duit dekat mak saya...masih belajar pun saya masih mampu bagi duit dekat mak saya...saya keluarga susah....adik-adik masih lagi belajar...kalau nak buka sekolah saya mesti fikir adik saya ada duit tak nak masuk alam per sekolahan....itu yang saya fikir...
Ketika masih belajar,saya sering disindir...pakai baju yang sama lah....tak ikut teknologi terkini lah ketika beli handset..tak ikut kawan pergi berjalan lah...Yes memang duit biasiswa saya banyak...tapi saya anak orang susah....
Saya selalu pekakkan telinga ketika saya belajar....bukan saya tak mampu nak beli...saya mampu sahaja nak beli tapi saya fikirkan mak dan ayah saya....kalau saya tak ada duit tak kan saya nak mintak dekat diorang? diorang dah lah susah....tak kan saya nak susahkan diorang?
Ada yang kata saya bodoh kerana bagi mak saya duit semasa saya belajar....tapi saya pekak kan telinga kerana saya tahu apa yang saya buat...
Saya bersyukur kerana sepanjang saya belajar saya tak susahkan mak dan ayah saya....pasal duit...kalau saya tak ada duit.....saya akan cari sendiri...kerana saya sayang mak dan ayah saya...
Walaupun saya tak pakai baju mahal...handset berjenama...selalu dikutuk kedekut...tapi saya bersyukur kerana rezeki saya sentiasa ada....Alhamdulillah sekarang saya dapat lebih daripada yang sepatutnya....
Sayangilah kedua orang tua kita.....jangan lah kita selalu susah kan mereka....cuba lah belajar untuk menjadi anak yang baik....
Belajar bersungguh-sungguh...balas jasa mereka...
Bf @ gf hanya sementara sahaja.....kita merasa keseronokan hanya sementara sahaja ketika belajar....
Belajar lah sungguh-sungguh...kesian mak ayah kita kerana mereka memberi harapan yang tinggi kepada kita untuk kita berjaya.....tak sedih ke? kita menghampa kan harapan mereka...
Bukan senang mereka menjaga kita....dari kita kecik hingga kita dewasa....
Percayalah kejayaan kita nanti...bukan untuk mereka senang tapi untuk kita....
Sampai sekarang saya ingat kata-kata mak saya:
Mak hantar ana belajar bukan untuk kesenangan mak tapi untuk kesenangan ana juga....mak tak nak ana jadi macam mak...mak nak anak mak berjaya dan senang...bukan untuk mak tumpang kaya....
Sampai sekarang saya pegang kata-kata mak saya...terlalu banyak jasa mak dan ayah kepada saya....yang tak mampu saya balas...
Belajar lah rajin-rajin....bahagiakan hari tua mereka...
No comments:
Post a Comment